خداوند برای کائنات منشا حیات، نور و شادی است. برکات او همچون تابش نور خورشید، نهرهای آب از چشمه حیات، به سوی تمامی مخلوقاتش جاری می شود. و هر جا که حیات خداوند در دل های افراد یافت شود، در قالب محبت و برکت به زندگی دیگران جاری خواهد شد.

شادی منجی ما در تعالی و نجات گناهکاران بود. به همین خاطر، او زندگی خود را عزیز نشمرد، بلکه متحمل صلیب شد و شرم ما را بر خود گرفت و مرد. همچنین فرشتگان نیز همواره برای سعادت دیگران تلاش می کنند. این کار مایه شادی آنان است. آنچه را که دلهای خودخواه، خدمت حقیرانه تلقی می کنند، یعنی خدمت به آنانی که فقیر بوده و از نظر شخصیت اجتماعی در پایین ترین سطح قرار دارند، کار فرشتگان بی گناه است. روح محبت فداکارانه مسیح، روحی است که بر آسمان حاکم است و جوهر سعادت و رستگاری آن می باشد. این همان روحی است که پیروان مسیح برای خدمت به دیگران، از آن برخوردار خواهند شد. هنگامیکه محبت مسیح در دل ساکن می شود، مانند عطری خوشبو است که نمی تواند پنهان نگاه داشته شود و تاثیر پاک و مقدس آن از سوی همه کسانی که با ما در ارتباط هستند، احساس خواهد شد. روح مسیح در دل مانند چشمه ای است در کویر که جاری می شود تا به همه آنانی که در آستانه هلاکت قرار داشته و مشتاق نوشیدن آب حیات هستند، زندگی تازه اعطا کند.

محبت به عیسی در میل به خدمت آشکار خواهد شد، همانطور که او برای برکت دادن و تعالی بخشیدن بشریت خدمت کرد. چنین محبتی ما را وادار خواهد کرد تا نسبت به تمامی مخلوقاتی که تحت مراقبت پدر آسمانی قرار دارند، با محبت، مهربانی و شفقت خدمت کنیم. 

زندگی منجی در این جهان ، یک زندگی راحت و وقف به خودش نبود، بلکه او با استقامت و جدیت و تلاش خستگی ناپذیر برای نجات انسان گمشده زحمت کشید. او از آخور محقر تا صلیب جلجتا، مسیر ایثار و فداکاری را پشت سر گذاشت و هرگز سعی نکرد تا از وظایف سخت و طاقت فرسا، سفرهای دشوار و کار و مسئولیتهای خسته کننده فرار کند. او گفت :“چنانکه پسر انسان نیز نیامد تا خدمتش کنند، بلکه آمد تا خدمت کند و جانش را چون بهای رهایی در راه بسیاری بنهد.» ” (متی 20 آیه 28). این یکی از بزرگترین اهداف زندگی او بود. تمام چیزهای دیگر کم اهمیت و در درجه دوم اهمیت قرار داشت. انجام اراده خداوند و به اتمام رساندن کار او، نان و آب وی بود. نقش و منافع شخصی در کار و خدمت او، هیچ جایی نداشت. 

 

به همین ترتیب، آنانی که در این فیض مسیح سهیم هستند، برای انجام هرگونه فداکاری آماده خواهند بود تا سایرین نیز که مسیح به خاطر ایشان مرد، بتوانند در این هدیه آسمانی سهیم شوند. آنان همه تلاش خود را بکار خواهند گرفت تا این جهان را به مکانی بهتر برای زندگی دیگران تبدیل کنند. چنین روحیه ای، محصول مورد اعتماد، دلی است که کاملا دگرگون شده است. به محض اینکه کسی به مسیح ایمان آورد، در دل وی این اشتیاق پدید می آید تا به دیگران نشان دهد که چه دوست عزیز و ارزشمندی را در عیسی یافته است، و حقیقت نجات بخش و ایثار گرانه در دل او، پنهان نمی ماند. اگر جامه پارسایی مسیح را بر تن کرده باشیم، نخواهیم توانست آرامش و سلامتی را در درونمان حبس کنیم. اگر دیده و چشیده ایم که خداوند نیکو است، باید یک چیزی برای گفتن داشته باشیم. درست مانند فیلیپس هنگامیکه عیسی را یافت، از دیگران خواهیم خواست تا او را بشناسند. سعی خواهیم کرد، جاذبه های مسیح و واقعیتهای نادیدنی مربوط به جهان آینده را به ایشان معرفی کنیم. و میل شدیدی برای دنبال کردن مسیری که عیسی پیمود، در درون ما ایجاد خواهد شد. بزرگترین آرزویمان خواهد بود که اطرافیان ما به “بره خداوند که گناهان جهان را بر می دارد” ایمان بیاورند ( یوحنا 1 آیه 19)

 

همانگونه که گلها روی خود را به سوی آفتاب می گردانند، تا تلالو نورانی خورشید، زیبایی و تناسب آنان را کامل کند، ما نیز باید رو به سوی خورشید عدالت کرده، باشد که نور ملکوت بر ما تابیده و سرشت ما را همچون مسیح تعالی بخشد.

تلاش برای برکت بخشیدن به دیگران، با دعای خیر و برکات فراوان پاسخ داده خواهد شد. هدف خداوند در محول کردن بخشی از نقشه نجات به ما، برای همین منظور بود. او موهبت سهیم شدن در سیرت آسمانی را به انسان بخشیده است، تا آنان نیز به نوبه خود، آن را در میان هم نوعانشان ارائه دهند. این بزرگترین افتخار و محبتی است که خداوند نصیب انسان می کند و آنانی که به این نحو در اعمال محبت آمیز سهیم می شوند، با خداوند ارتباط بسیار نزدیکی برقرار می کنند. 

 

خداوند می توانست پیام انجیل وهمه اعمال محبت آمیز خدمت را به فرشتگان آسمانی محول کند. او برای تحقق اهدافش می توانست روش های دیگری را بکار گیرد. اما به واسطه محبت بیکرانش، ما را به عنوان همکاران برگزید تا به همراه او، و مسیح و فرشتگان، در برکت، شادی و تعالی روحانی که از این خدمت ایثارگرانه حاصل می شود سهیم شویم.

 

ما از طریق همدلی با زحمات مسیح می توانیم از او حمایت کنیم. هر عمل فداکارانه برای خیریت دیگران، روحیه نیکوکاری را در دل فرد خیر تقویت می کند و او را به سوی هم پیمان شدن با منجی جهان که “ هرچند دولتمند بود، به خاطر شما فقیر شد تا در نتیجه فقر او دولتمند شوید” هدایت می کند ( دوم قرنتیان 8 آیه 9). و فقط زمانی که نقشه الهی را در این جهان تحقق می بخشیم، زندگی می تواند مایه خیر و برکت ما شود. 

 

اگر بخواهید آن طور که مسیح از شاگردانش انتظار دارد، خدمت کرده و جانهای زیادی را برای او صید کنید، نیاز به تجربه و معرفت الهی را عمیقا احساس خواهید کرد و گرسنه و تشنه پارسایی خواهید بود. آنگاه نزد خداوند استغاثه خواهید کرد و ایمانتان تقویت خواهد شد و جان شما از نهرهای رستگاری خواهد نوشید. مواجه شدن با مشکلات و مخالفتها، شما را بسوی مطالعه کتاب مقدس و دعا کردن هدایت خواهد کرد و در فیض و معرفت مسیح رشد کرده و تجربیات ارزشمندی را کسب خواهید نمود. 

 

روحیه خدمت ایثارگرانه برای دیگران به شخصیت، ثبات، تعالی و زیبایی مسیح گونه می بخشد و باعث آرامی، سلامتی و سعادت مالک آن می گردد. خواسته ها متعالی می گردند. دیگر جایی برای تنبلی و خودخواهی باقی نمی ماند. آنانی که به این نحو زیبائیهای زندگی مسیحی را تجربه می کنند، رشد کرده و برای خدمت به خداوند قوی خواهند شد. آنان مفاهیم روحانی را درک می کنند و از ایمانی مستحکم و رو به رشد برخوردار هستند. آنانی که به این نحو، خودشان را به خدمت ایثارگرانه برای خیریت دیگران وقف می کنند، یقینا در حال تجربه و تعلیم در مورد نجاتشان هستند.

 

تنها راه برای رشد کردن در فیض مسیح، انجام صادقانه کاری است که او به ما محول کرده است، یعنی اینکه تمام تواناییهایمان رابرای یاری کردن و برکت بخشیدن به آنانی که کمک ما نیازمند هستند به کار بگیریم. قوت با تمرین و فعالیت بدست می آید و فعالیت لازمه حیات است. آنانی که سعی می کنند با دریافت برکاتی که از طریق فیض مسیح حاصل می شود به زندگی غیر فعالانه خود ادامه دهند و هیچ کاری برای مسیح انجام نمی دهند، کسانی هستند که قصد دارند بدون کار کردن شکمشان را سیر کنند. چنین کاری چه در عالم روحانی و چه در عالم مادی همواره موجب فساد و تباهی می شود. کسی که از پاهای خود استفاده نمی کند، پس از مدتی قدرت راه رفتن را از دست خواهد داد. به همین ترتیب، فرد مسیحی که از عطایای الهی استفاده نمی کند، نه تنها در مسیح رشد نمی کند، بلکه همان قدرتی را که قبلا داشت، از دست می دهد.

 

کلسیای مسیح از سوی خداوند تایید شده تا برای نجات انسان تلاش کند. رسالت او انتقال خبر خوش به جهان است. چنین وظیفه ای به همه مسیحیان محول شده است. هر کس به اندازه استعداد و موقعیت خویش باید فرمان بزرگ منجی را اطاعت کند. محبتی که مسیح به ما نشان داده است، مارا مدیون همه کسانی می سازد که او را نمی شناسند. خدا نور را به ما داده است، نه فقط برای خودمان، بلکه تا بر همه آنا تابانده شود. 

 

اگر پیروان مسیح نسبت به وظایفشان واقف بودند، امروز در سرزمینهای کفر، به جای یک نفر، هزارن نفر باید خبر خوش را اعلام می کردند. آنانی که نمی توانند شخصا در این کار شرکت کنند باید حمایت ها و دعاهایشان در تداوم آن سهیم شوند. مطمئنا برای چنین افرادی در کشورهای خودشان خدماتی هست که می توانند انجام دهند. 

 

لازم نیست به سرزمین های کفر سفر کنیم، و یا حتی محفل کوچک خانواده را ترک کنیم. اگر در آنجا وضایفی بر عهده ما گذاشته شده است، برای مسیح انجام دهیم. ما می توانیم این کار را در محفل خانواده در کلیسا، در میان کسانی که با ایشان رفت و آمد داریم و یا در بین افرادی که با ایشان داد و ستد داریم انجام دهیم. 

 

قسمت اعظم زندگی منجی در این جهان، در کار سخت و طاقت فرسا در دکان نجاری در ناصره سپری شد. فرشتگان خدمتگزار، هنگامیکه سرور حیات هستند، دست در دست روستاییان و زحمتکشان راه می رفت، در رکاب وی بودند. او در انجام رسالتش همان اندازه وفادارانه رفتار می کرد که در هنگام کار کردن در پیشه محقرش، و چه هنگامیکه مریضان را شفا می داد و یا بر روی امواج خروشان دریای جلیلی راه می رفت. ما نیز به همین ترتیب، باید در معمولی ترین وظایف و پست ترین موقعیتهای زندگی، با عیسی راه رفته و خدمت کنیم. 

 

پولس رسول می گوید: “ هر کس در هر وضعی که فرا خوانده شده است، در همان وضع در حضور خداوند باقی بماند” ( اول قرنتیان 7 آیه 24). مرد بازرگان می تواند تجارتش را در مسیری هدایت کند که بخاطر صداقت و وفاداری اش خدا را جلال دهد. اگر او پیرو راستین مسیح باشد، ایمان خود را در تمامی اعمالی که انجام می دهد، نشان خواهد داد و به این نحو، روح مسیح را به همه اطرافیانش آشکار خواهد کرد. یک مکانیک می تواند برای مسیح که همراه با طبقات محروم در میان تپه های جلیل زحمت کشید، نماینده ای امین و سخت کوش باشد. هرکس که نام مسیح را به زبان می آورد باید طوری کار کند که دیگران با دیدن اعمال نیکوی او، نام خداوند و منجی را جلال دهند. 

 

بسیاری از عرضه کردن عطایای خویش جهت خدمت به مسیح اجتناب می کنند، و فکر می کنند که دیگران از عطایای برتر و امتیازات بهتری برای خدمت برخوردار هستند. عده ای بر این باورند که تنها آنانی که از استعداد ویژه ای برخوردار هستند، باید استعداد خود را برای خدمت به خداوند وقف کنند. آنان این طور فهمیده اند که عطایا و استعدادها فقط به عده ای ممتاز و مورد عنایت داده شده است و به استثنای ایشان، هیچ کس خوانده نشده است تا در زحمات و پاداشهای خدمت سهیم شوند. اما چنین تفکری در مثلهای عیسی در کتاب مقدس معرفی نشده است. هنگامیکه ارباب خانه، خدمتکارانش را فرا خواند، به کدام، وظیفه ای را محول کرد. با روح محبت می توانیم معمولی ترین وظایف زندگی را انجام دهیم که “ گویی برای خداوند کار می کنیم” ( کولسیان 3 آیه 23). 

 

اگر محبت خدا در دل ساکن باشد، در زندگی آشکار خواهد شد. طعم شیرین حضور مسیح ما را احاطه خواهد کرد و قدرت ما افزایش یافته و مایه برکت خواهد شد. پیش از اینکه خدمت به خداوند را آغاز کنید، انتظار فرصتهای عالی و کسب تواناییهای غیر عادی و خارق العاده را نداشته باشید. لازم نیست تصور کنید که دیگران درباره شما چگونه فکر می کنند. زندگی روزانه شما به پاکی و خلوص ایمانتان شهادت خواهد داد، و اگر دیگران متقاعد شوند که شما می خواهید به ایشان کمک کنید تلاشهایتان بی ثمر نخواهد ماند.

 

کوچکترین و فقیرترین شاگرد در میان شاگردان مسیح می تواند مایه برکت دیگران باشد. آنان ممکن است متوجه نباشند که چه خدمت مهم و پر برکتی را به حرکت در آورند، امواجی که هر لحظه گسترده و شدیدتر خواهد شد و شاید از نتایج مبارک آن تا روز پاداش نهایی آگاه نشوند. آنان نه می دانند و نه احساس می کنند که چه خدمت بزرگی را انجام می دهند. اما باید به خاطر نگرانی از عدم موفقیت، مایوس و خسته شوند. بلکه باید با آرامش به پیش رفته و کاری که خداوند به ایشان محول کرده با وفاداری انجام دهند. زندگی ایشان در بیهودگی سپری نخواهد شد. جانهای ایشان هر روز بیشتر و بیشتر به شباهت مسیح در خواهد آمد. آنان کارگرانی هستند که در این جهان به همراه خداوند کار می کنند و به این نحو، شایستگی می یابند تا برای کاری عالی تر در جهان آینده آماده شوند.